Het was weer lang wachten, afspraak 17.00 en uiteindelijk ruim drie uur later aan de beurt.
Gelukkig had ik een sterke pijnstiller ingenomen want het is bepaald niet comfortabel wachten op die kleine simpele plastic stoeltjes.
De bloedwaarden bevonden zich nog steeds binnen de limieten al is de trend van de immunoglobine A wel steeds omhoog. Gelukkig langzaam en als de stijging niet versneld heb ik nog een paar jaar te gaan voordat er ingegrepen moet worden.
Voor de zekerheid krijg ik over drie maanden een uitgebreid onderzoek met naast het bloed ook een uitgebreide urine test. Ook mag ik dan weer een total bone survey ondergaan.
Ik kreeg weer een hele tas medicijnen mee voor mijn huisapotheek.
Misschien wel goed om te beschrijven hoe verschillend hier de medische verzorging is in vergelijking met die in Nederland.
Huisartsen kennen ze hier niet en ik moet voor alle klachten naar het ziekenhuis. Er zijn een aantal vrij luxe ziekenhuizen hier in de stad, echter niet met de specialist voor mijn ziekte en moet daarom naar de prive afdeling van het minder luxe (regerings) universiteits ziekenhuis.
In zo'n prive ziekenhuis werd ik zeven jaar geleden met een tumor in mijn rib weggestuurd met de mededeling "non malignant" , geen probleem. Omdat ik veel pijn hield in mijn ribben en later ook in mijn rug ben ik naar het universiteits ziekenhuis gegaan waar door mijn huidige dokter, een vrouwelijke professor, multiple myeloma werd gekonstateerd en behandeld.
In tegenstelling tot in Nederland heb je hier dus geen begeleiding of huisarts. Mijn dokter heeft enkel donderdagavond en zondagmiddag spreekuur en als ik op andere dagen klachten heb moet ik gewoon inschrijven in het ziekenhuis en wachten totdat ik aan de beurt ben.
Gelukkig heb ik het prive telefoonnummer van mijn dokter want ik heb haar al een paar keer nodig gehad.
Een keer had ik plotseling hevige koorts vanwege een nierinfectie. Ik heb haar toen gebeld en ik werd gelijk geholpen na aankomst maar men had geen kamer beschikbaar. Omdat in mijn situatie een infectie heel gevaarlijk kan zijn regelde mijn dokter dat ik een kamer kreeg op de kraam afdeling. Anders was het de ICU geworden.
Om op een aantal dingen voorbereid te zijn speel ik zelf een beetje voor dokter en heb een aantal kuren in voorraad, bijvoorbeeld anti virale medicijnen voor gordelroos en anti biotica kuren.
Op een gegeven moment was er bij mij trombose gekonstateerd en werd mij gezegd 's morgens en 's avonds naar het ziekenhuis te komen voor injecties met bloedverdunner. Ik heb ze toen ook weten te overtuigen dat ik dat zelf wel kon en kreeg een soort koeltasje met 40 dosis mee, 's morgens twee en 's avonds twee injecties. Het ging prima.
Het voordeel hier is wel dat je geen wachttijden hebt van weken of maanden zoals in Nederland voor een afspraak met een specialist of onderzoek zoals een MRI scan. Dat is hier gelijk of binnen een paar dagen geregeld.
