De drie maanden waren al weer om en gisteren kreeg ik de uitslag van het bloed en urine onderzoek.
Nog steeds alles binnen de limieten maar wel was mijn bloeddruk heel hoog, 178/98.
Om de bloedruk te monitoren heb ik een bloeddruk meter aangeschaft en vanmorgen vroeg de bloeddruk gemeten. Nu was de bloeddruk weer normaal, 124/85 en na een stevige vroege fietstocht zelfs 104/75.
Ik had die dag wel veel rugpijn en dat was misschien van invloed. Ik heb in ieder geval een bloeddrukmeter om mee te "spelen". Ik ga uit van een vals alarm.
Ik heb wel gemengde gevoelens. Toen de ziekte van Kahler was gekonstateerd kreeg ik nog anderhalf jaar te leven en kreeg ik te horen dat het een ongeneeslijke ziekte was,dus stelde ik me daar ook naar in. Na de stamceltransplantatie durfde ik geen lange termijn planning te doen maar naarmate de tijd vorderde en ik in remissie bleef ben ik steeds optimistischer geworden.
Ik ben na zes jaar zo gewend aan een goede uitslag dat ik elke keer ook niets anders verwacht en de arts mij elke keer weer terug in de realiteit brengt door te zeggen dat de statistieken aangeven dat een volgende keer de uitslag wel eens tegen kan vallen.
In al die jaren heeft de wetenschap wel veel vooruitgang geboekt en zijn er intussen weer nieuwe en betere medicijnen op de markt gekomen waardoor deze ziekte weliswaar ongeneeslijk maar minder dodelijk is geworden en misschien zelfs een chronische ziekte genoemd kan worden.
Ik heb in ieder geval mee mogen maken dat Lalita is geselecteerd voor de opleiding bij de Haagse hotelschool en ben inmiddels zo optimistisch dat ik denk mee te kunnen maken dat ze die studie succesvol kan afronden.
No comments:
Post a Comment